ام اس چیست ؟

جام جم آنلاین:

ام.اس یا مالتیپل اسکلروزیس، به نوعی بیماری اتوایمیون سیستم عصبی مرکزی یعنی اعصابی که شامل مغز و طناب نخاعی است، گفته می شود.
فرضیه کلی در باره ایجاد این بیماری این است که سیستم ایمنی که بطور ژنتیکی صدمه دیده قادر به تمییز بین پروتئین های ویروسی و میلین بدن خود فرد نبوده و لذا آنتی بادی هایی تولید می کند که به بدن حمله می کنند.

 بعبارت دیگر بدن نسبت به خودش حساسیت پیدا می کند و این همان حالتی است که اتوایمیونیتی گفته می شود. به لحاظ تئوریک این شرائط زمانی پیش می آید که سیستم ایمنی بدن بواسطه فاکتورهای ژنتیکی یا محیطی و یا هردو صدمه ببیند و درنتیجه به بافت های خودی حمله کند. این ویژگی بیماری های اتوایمیون است و در مورد ام.اس سیستم ایمنی به بافت هایی که میلین می سازند حمله می کند.

 با خراب شدن عایق میلینی، سیگنال های منتقل شده از یک سلول عصبی به دیگری در سراسر سیستم اعصاب مرکزی صدمه می بیند.

 از ویژگی های اولیه این بیماری تخریب میلین است. میلین پوشش چربی است که تارهای عصبی را می پوشاند و متشکل از لایه های سلولی تخصص یافته ای بنام الیگودندروسیت است که در مغز و طناب نخاعی تشکیل می شوند.

تخریب این پوشش میلین طی بیماری نشانه اصلی ام.اس است نتیجه این روند بنام دی ملینیشن بصورت قطعات متعددی از بافت سخت بنام پلاک است.(اسکلروزیس از کلمه یونانی اسکلروس به معنی سخت می آید). دیگر ویژگی مهم این بیماری تخریب آکسون هاست که فیلامان های بلندی هستند که ایمپالس های الکتریکی را از یک سلول عصبی به نواحی دورتر حمل می کنند. تخریب این فیلامانها عامل اصلی درناتوانی دائمی است که در بیماری ام.اس روی می دهد.