روی

روی یک ماده معدنی کمیاب است که از آهن، بیشترین میزان را در بدن داراست. روی به طور عمده در ماهیچه ها ذخیره میشود، اما در سلولهای خونی سفید و قرمز، پردة شبکیه چشم، استخوانها، پوست، کلیه ها، کبد و پانکراس نیز یافت میشود. غدة پروستات در مردان نسبت به سایر اعضا، بیشترین مقدار روی را داراست.

بعضی از تحقیقات و مطالعات نشاندهندة مؤثرترین قرص های روی در جلوگیری و کاهش علایم سرماخوردگی بوده است. شما می توانید قرص های روی را به راحتی از داروخانه برای درمان سرماخوردگی. بخرید.

بعد موارد استفاده

مکمل های روی می توانند به طرق زیر در بدن کمک کننده باشند:

*کمک به جلوگیری از سرطان

* جلوگیری ودرمان سرماخوردگی

* یادآوری فعالیت سیستم ایمنی

* تسریع بخشیدن به بهبود زخمها

* درمان و جلوگیری از آکنه

* جلوگیری از دژنراسیون ماکولار 0از بین رفتن بینایی که در افراد پیر اتفاق می افتد)

* درمان بعضی از موارد بی اشتهایی عصبی (بی اشتهایی نشانه ای از کمبود روی است و افراد در دهه دوم زندگی بیشتر در معرض خطر کمبود روی ناشی از فقر غذایی هستند).

* تقویت و بهبود باروری مردان. مخصوصاً در بین سیگاریها.

* درمان روماتیسم مفصلی (با داشتن اثرات ضد التهابی).

* درمان بیماری ویلسون (یک اختلال ناشی از ذخیره بیش از حد مسن).

* کاهش تغییرات در حس چشایی طی درمان سرطان.

* تقویت حس چشایی و بویایی.

بعضی از بیماریها، بر روی جذب روی دن شما تأثیر می گذارند یا باعث افزایش نیاز به روی می شوند.

اگر شما یکی از بیماریهای زیر را دارید از مکمل های روی سود می برید:

* آکرودرماتیت آنتروپاتیکا (بیماری ارثی که به علت سوء جذب روی ایجاد میشود).
* الکلیسم

* دیابت قندی

* بیماری کلیه

* بیماری سلیاک

* بیماری روده التهابی،کولیت زخمی

* اسهال مزمن

* بیماریهای پانکراس

* مشکلات پروستات (بزرگی خوش خیم پروستات، تورم پروستات، سرطان پروستات) زنانی که حامله هستند یا بچه شیر می دهند و یا اینکه از قرص های خوراکی ضد حاملگی استفاده می کنند، نیز نیاز بیشتری به روی دارند.

منابع غذایی

ما 20 تا 40 درصد میزان روی موجود در غذا را جذب می کنیم. غذاهایی مانند گوشت قرمز، ماهی، مرغ و بوقلمون، آماده ترین شکل قابل دسترس روی قابل جذب هستند. روی موجود در سبزیجات کمتر برای بدن ما قابل دسترس است و فیبر سبزیجات به تنهایی میزان روی را که قابل جذب و استفاده است کمتر می کند. محصولات لبنی و تخم مرغ دارای میزان نسبتاً خوبی روی هستند اما جذب روی از این مواد مشکلتر است.
غذاهای زیر بهترین منبع قابل استفاده روی است:

صدف نرم تن(غنی ترین منبع)، گوشت قرمز، میگو، خرچنگ و دیگر ماهی های صدف، منابع دیگر روی که کمتر قابل جذب است شامل لوبیا، نخود چشم سیاه، سویا، بادام زمینی) غلات کامل، فیبرو، توفو، مخمر آبجو، سبزی پخته شده، قارچ، لوبیا سبز و دانه کدو است.

اشکال دیگر

سولفات روی رایجترین مکمل قابل استفاده روی است. این ترتیب نسبت به سایر اشکال کمترین قیمت را دارد. اما حداقل جذب را دارد و باعث آشفتگی معده میشود. پزشک معالج معمولاً 220 میلی گرم از سولفات روز را که حاوی تقریباً 55 میلی گرم عنصر روی است، تجویز می کند. شکل های قابل جذب تر که قابل دسترس هستند عبارتند از: پیکولینات روی، سیترات روی، استات روی، گیسرات روی و مونومیتونین.

اشکال مختلف روی دارای میزان متفاوتی از روی در ترکیب هستند. در برچسب این ترکیبات، همیشه به دنبال میزان عنصر روی بگردید. معمولاً ترکیبات روی دارای 30 تا 50 میلی گرم از عنصر روی هستند. به خاطر داشته باشید که از غذای روزانه چیزی حدود 10 تا 15 میلی گرم روی جذب می کنید، پزشک معالج شما هنگام تجویز مکمل های روی، باید این میزان دریافتی روزانه از طریق غذا را در نظر داشته باشد. قرص های روی در داروخانه ها و بقالی های قابل دسترس هستند و برای درمان سرماخوردگی مفید هستند.
نحوه مصرف

قبل از اینکه از مکمل های روی استفاده کنید یا پزشک متخصص تغذیه مشورت کنید. وقتی شما بهترین فایده را از مکمل های روی می برید که آن را با آب و یا آب میوه (نه با شیر) در بین غذاها مصرف کنید و همزمان با مکمل های آهن و کلسیم،‌ آنها را مصرف نکنید. اگر برای معدة شما مشکل ایجاد کرده باشد می توانید آنرا همراه غذا مصرف کنید.

موارد احتیاط

بیشتر مواد معدنی کمیاب، در صورت مصرف بیش از حد برای بدن سمی هستند و این نکته در مورد روی صدق می کند.

نشانه های مسمومیت عبارتند از:

آشفتگی معده، و استفراغ و معمولاً وقتی ایجاد می شود که 2000 میلی گرم و یا بیشتر مصرف شده باشد. مطالعات نشان می دهد که تا 150 میلی گرم روی خطری ندارد اما معمولاً این میزان مورد نیاز نیست و با استفاده بدن از عناصر دیگر تداخل دارد. تحقیقات نشان می دهد که مصرف روزانه کمتر از 50 میلی گرم مصرف مطمئنی است اما اطلاعاتی در مورد مصرف طولانی مدت این مقدار روی در دسترس نیست.

قبل از استفاده از روی و یا سایر مکمل ها، با پزشک خود مشورت کنید.
یک عارضه جانبی منفی شناخته شده از روی این است که میزان زیاده روی باعث کاهش HDL (کلسترول خوب بدن) و افزایش LDL (کلسترول به بدن) میشود. بعضی از تحقیقات نشان می دهد که مصرف خیلی زیاد روی باعث کاهش عملکرد ایمنی میشود در حالی که مطالعات دیگر این نظر را تایید نمی کند. اگر سولفات روی باعث تحریک معده شود شکل دیگری از روی، برای مثال سیترات روی را مصرف کنید و قبل از آن با پزشک مشورت کنید. سایر عوارض جانبی از مسمومیت با روی عبارتند از: سرگیجه، سردرد، خواب آلودگی، افزایش تعریق، ناهماهنگی عملکرد عضلات، عدم تحمل الکل، توهم و کم خونی.
تداخل های احتمالی

چون روی با دیگر عناصر تداخل دارد شما می توانید از مولتی ویتامین، یا عناصر خونی آماده شامل روی، آهن و فولات استفاده کنید. این به شما کمک می کند تا میزان عناصر را در یک حد تعادل نگه دارید. مصرف زیاد روی می تواند با جذب مس تداخل کرده و باعث کمبود مس شود. این مسئله به میزان آهن بدن اثر گذاشته و می تواند منجر به کم خونی شود.

مصرف زیاد آهن و مس با جذب روی تداخل می کند. روی با جذب فولات تداخل دارد. قبل از مصرف روی یا هر مکمل دیگر با پزشکتان مشورت کنید.

تداخل های احتمالی

* ویتامین ب-12 سطح تولید ملاتونین را تغییر می دهد. اگر سطح ملاتونین خون شما پایین میزان ویتامین ب-12 نیز پایین است. مصرف ویتامین ب-12 (1/5 میلی گرم متیل کوبالامین در روز) می تواند باعث بهبود اختلالات خواب شود، زیرا این ویتامین تولد ملاتونین را افزایش می دهد.

* داروهای ضد التهابی غیر استروییدی (NSAIDs)، مانند آسپیرین و ایبوپروفن سطح تولید ملاتونین در بدن را کاهش می دهد. بنابراین بهتر است قبل از خواب از این داروها استفاده نکنید. بتابلاکرها نیز مانع بالا رفتن ملاتونین در شب می شوند.

* پروتئین، ویتامین ب-6، نیاسین آمید و استیل کارنیتین همگی به تولید ملاتونین کمک می کنند.

* بعضی از داروهای ضد افسردگی سطح ملاتونین مغز را افزایش می دهند. بنزودیازپینها، مانند والیوم و Xanax، مانع از تولید ملاتونین می شوند.

الکل و کافئین و دیورتیک و بلوک کننده های کانال کلسیم مانع از تولید ملاتونین می شوند.