نظری به تحقیقات علمی جدید در مورد خواص درمانی شکر

در حالی که اغلب مردم فکر می کنند که شکر یک ماده تحرک زا می باشد و بخصوص در اطفال ایجاد فعالیت مفرط می کند، به طور کلی تقریبا عکس آن است و  شکر یکی از آرامبخش ها می باشد و در مورد اغلب سیستمهای اعصاب آثار آرام کننده دارد.شخص را آرام می کند ،تمرکز را افزایش می دهد و انسان را خواب آلود می  کند و در اغلب زخمها نظیر عسل التیام بخش است.

نقش شکر در مغز انسان

افسانه ها و باورهای کهن دال بر این است که خوردن شکر  موجب می شود که انرژی بیشتری ایجاد شود ولی طبق صدها تجربه علمی که در ام-آی-تی انجام شده ،نشان داده می شود که مقدار قند  در خون هیچ رابطه ای با سرحال بودن و یا انرژی ندارد.قدرت تفکرو تمرکز شخص هیچ رابطه هیچ مربوط به مقدار قند خون نیست بلکه مربوط به چگونگی شیمی مغز دارد.و خوردن قند یا غذا های قندی و شیرین باعث ایجاد تغییرات فیزیولو ژیکی و تغییراتی در شیمی مغز  می شود که در نتیجه آرامش ایجاد می شود ،نه اینکه انرژی زا می باشد.

خوردن شکر و سایر انواع هیدراتهای کربن ،ورود انسولین به خون را تحریک و  تشدید می کندو نسبت تریپتو فان را افزایش می دهد.تریپتو فان  به سرعت به داخل مغز رفته و در آنجا سروتونین تولید می کند.و سروتونین  یک ماده نروترانس میتر است که به عنوان ماده شیمیایی آرامبخش شناخته شده است .طبق نظر  دکتر وورتمن که از محققان نامدار ام –آی –تی در این رشته از علوم است،هر چه مقدار بیشتری تریپتوفان در اختیار مغز قرار گیرد به همان نسبت مقدار بیشتری سروتونین تولید می شود.و در نتیجه شخص کمتر احساس اضطراب و نگرانی کرده  و بیشتر متمرکز می شود.دکتر وورتمن  معتقد است اگر شکر به عنوان  اثار دارویی ان خورده می شود مقدار  دقیق آن خیلی  مهم است.

در بعضی اشخاص شکر مانند داروی ضد دیرسیون و افسردگی عمل می کند.کارشناسان در تحقیقات خود دریافته اند اشخاصی که مقدار سروتونین تولید شده در  اثر شکر ،در مغز آنها  کمتر است بیشتر افسرده شدهو حتی ممکن است خودکشی کنند.

دکتر نورمن روزنتال در موسسه ملی سلامت فکری ،ضمن بررسی ها و تحقیقات خود با گروه های خاصی برخورد کرده است که  ازنوعی افسردگی به نام  «سیزنال آفکتیو دیس اور در » که معمولا در پزشکی به SAD معروف است رنج می برند. این نوع افسردگی که ناشی از آثار تغییرات فصلی است ظاهرا به علت کوتاهی روز در فصل زمستان در بعضی اشخاص پدید می آید.دکتر روز نتال فکر میکند که محرومیت از روشنایی روز ،سطح تولید سروتونین  درمغز را در اشخاصی که به این تغییرات مقدار نور حساسیت دارند ،پایین می آورد.در کوششی برای خل این مسئله و برای اینکه تولید سروتونین  افزایش یابد و افسردگی کاهش پیدا کند و یا از بین برده شود ،عده زیادی از این قبیل اشخاص ساعات روزهای کوتاه و تاریک زمستان به عنوان خود درمانی مقدار زیادی هیدراتهای کربن می خورند.دکتر وورتمن معتقد است کهدر حقیقت مکانیسم تاثیر شکر برای کاهش افسردگی ظاهرا شبیه  داروهای صناعی ضد افسردگی است و دیده شده است در بعضی جوامع همین که مصرف هیدراتهای کربن افزایش می یابد نرخ  خودکشی کاهش می یابد. و بررسی  های کالبد شکافی در مغز  آنها خیلی کم است . و برحسب  تحقیقاتی  که محققان موسسات ملی بهداشت به عمل اورده اند ،بر خلاف تصور عمومی شواهدی در دست نیست که شکر  در کودکان و نوجوانان  موجب فعالیت و تحرک زیاد  و رفتار های آنچنانی ش ده باشد ،بلکه درست بر عکس ،شکر  و خوراکی های شیرین در جوانان  ایجاد آرامش می کند.

مستثنیاتی بر مشاهدات فوق

عده ای از اشخاص از جمله دکتر وورتمن که خود را نیز از آن عده می داند،اصولا از بدو تولد ساختمان بدن و مغز آنها طوری است که عکس العمل های  آنها در مورد شکر برعکس سایر مردم است ،مثلا شکر و سایر انواع هیدراتهای کربن برای  آنها خواب  آور نیست ولی باعث تمرکز بیشتر و هوشیاری بیشتر می شود ،این قبیل آشخاص که به مشتاقان  شکر و شیرینی  معروف اند هر وقت احساس  میل شدید به خوردن شکر با شیرینی  می کنند ،طبق نظر دکتر وورتمن قبل از دسترسی به آن حالت احساس سستی و کمی انرژی و ناراحتی می کنند و پس از خوردن شیرینی یا شکر ،حالشان  به جا آمده و کمتر احساس ناراحتی می نمایند و بیشتر می توانند تمرکز داشته باشند و به علاوه هر وقت که دارویی برای افزایش سروتونین مغز به این قبیل اشخاص داده می شود ،میل شدید آنها به شکر کاسته می شود.و به این ترتیب معلوم می شود که به دلایل خاص نامعلومی در شمی  مغز آنها کمبودهایی وجود دارد.