تحقیقات پروتئین به سمت تاخوردگی پیش می رود

Protein Research came into the fold”

 این تکنیک بر تشخیص انتقال ارتعاش انرژی فورستر (Forster energy resonance transfer) بین دو ملکول رنگ با یکی دهنده فوتون که فلورسانس سبز از خود ساطع می کند و دیگری گیرنده فوتون که فلورسانس قرمز دارد متکی است. وقتی که پروتئین درحالت تاخورده خود وجود دارد دو ملکول رنگ خیلی نزدیک نسبت به یکدیگر قراردارند بطوریکه در هنگام تحریک ملکول رنگ سبز بوسیله لیزر، این ملکول یک فوتون انرژی را به رنگ قرمز منتقل می کند که باعث روشن شدن ملکول قرمز می شود.

وقتی که ملکول به تدریج به حالت غیر تاخورده تبدیل می شود. فاصله بین دو ملکول رنگ افزایش یافته و بنابراین مقدار کمتری از انتقال انرژی صورت می پذیرد و درنتیجه رنگ سبزی بیشتری در نهایت غالب خواهد بود. با داشتن یک سری از این اندازه گیری ها به هنگامی که پروتئین تا می خورد، دانشمندان قادر هستند که چگونگی تاخوردن یک پروتئین به حالت نهائیش را تصور کنند.

در حالت حاضر دانسته ها درباره فرآیندهایی که بوسیله آن یک پروتئین به شکل نهایی خودش می رسد بسیار اندک می باشد. یک محدودیت که در استفاده از تکنیک های قبلی وجود داشت، ناتوانی این روشها برای تشخیص حالتهای مختلف یک پروتئین واحد از یکدیگر است.

آقای لیمپن، استادیاردانشگاه کالیفرنیا، می گوید.

«وقتی ما اطلاعات در مورد چگونگی تاخوردگی پروتئین داشته باشیم، می توانیم شکاف عمیق دانسته های خود را درباره چگونگی عملکرد سیستم های بیولوژیک پر کنیم».

شکل یک پروتئین تعیین کننده چگونگی اندرکنش آن با دیگر ملکولها است. پروتئین که به صورت نادرست تاخورده است باعث بسیاری از بیماریها مانند آلزایمر می گردد. بیماریی که شیوع آن تا سال 2025 میلادی دو برابر میزان فعلی خواهد شد. (www.alz.co.uk/Alzaeimers/faq.html) نیاز برای روشن ساختن ساختار پروتئین هایی که سبب ایجاد بیماری می گردند بطور قطع اکنون ارزش فوق العاده ای پیدا کرده است و حتما بیشتر از آن چه که اکنون وجود دارد در آینده فزونی خواهد یافت.