سکته مغزی آسیب عصبی حاد ناشی از اختلال خونرسانی به قسمتی از بافت مغز که ناشی از انسداد رگ مغزی به وسیله یک لخته خونی و یا پارگی یکی از عروق تغذیه کننده آن قسمت بافت مغز میباشد. سکته مغزی مشکل نسبتا شایعی است که تمام گروه های سنی از کودکان، جوانا و سالمندان را می تواند مبتلا کند. سکته مغزی میتواند باعث ضعف یا فلج نیمی از بدن و مشکلات تعادل شود.
سکته مغزی یک پدیده مولتی فاکتوریال است، یعنی باید عوامل متعددی دست به دست هم بدهند تا سکته مغزی اتفاق بیفتد اما شدت و قدرت این عوامل یکسان نیست. گاهی وجود یک عامل مانند ابتلا به مشکلهای انعقاد خون یا استعداد ژنتیکی و ارثی فرد میتواند آنقدر شدت بالایی داشته باشد که سایر عوامل را تحتالشعاع قرار دهد. بسیاری از افراد بر این باورند که داشتن استرس و تجربههای هیجانی به خاطر افزایش فشارخون، میتواند عامل بروز سکته مغزی شود اما این باور غلط است. جالب است بدانید تغییرهای فشارخون به مغز ما منتقل نمیشود. این به آن معناست که هیچکس در اوج استرس سکته مغزی نمیکند اما ارتباط استرس و سکته قلبی بیشتر است. در واقع تاثیر استرس روی سکته مغزی کمتر از قلبی است.
شلوار رباتیکی با وزن کم و اتصال آسان به مفصل زانو ساخته شده که بیماران با آن به مراتب راحتتر میتوانند راه بروند. این شلوار که جنس آن از پلاستیک است، حرکت لگن و زانو را راحتتر میکند
تقریبا 80 درصد بیمارانی که از سکته مغزی جان سالم به در می برند باقیمانده عمر را با اندام های معلول ادامه می دهند که این مشکل عمدتا در ناحیه پا مشاهده می شود. دانشمندان دانشگاه هاروارد در پروژهای که با حمایت دارپا (آژانس پروژه تحقیقات پیشرفته دفاعی آمریکا) و بنیاد ملی علوم ایالات متحده انجام شد، توانستند شلوار رباتیکی بسازند که حرکت افراد معلول پس از سکته مغزی را آسانتر کند. شلوار رباتیکی که به افراد معلول امکان راهرفتن دوباره میدهد.
این شلوار رباتیک مانند یک اسکلت خارجی برای افراد معلول از کمر به پایین عمل میکند و به آنها امکان ایستادن و راهرفتن بدون کمک را میدهد. در قلب این سیستم تعدادی حسگر حرکتی وجود دارند که به بندهای پا و همچنین مفاصل موتوری متصل شدهاند تا به تغییرات ظریف در حرکت فوقانی بدن پاسخ دهند. یک بند در اطراف کمر و شانههای کاربر نیز لباس را در جای خود نگه میدارد و یک کولهپشتی هم رایانه و باتری قابلشارژ را نگه میدارد. از چوبها برای حفظ ثبات استفاده میشود.
بیش از نیمی از افرادیکه دچار سکته مغزی میشوند، حرکت پاهای آنها پس از آن دچار مشکل خواهد شد. البته در سالهای گذشته با طراحی اسکلتهای پوشیدنی سعی شد تا راه حلی برای این دسته از بیماران ارائه شود اما این اسکلتها به دلیل داشتن زوائد بسیار و ساختاری حجیم راه حل قابل تاملی برای این بیماران نشد. نوعی دیگر از این اسکلتها رباتیکی با ساختار کم حجمتر هم عرضه شد که تنها بر روی تریدل میل قابل حرکت بود و عملا دردی را دوا نمیکرد.
اما به تازگی دانشمندان، شلوار رباتیکی با وزن کم و اتصال آسان به مفصل زانو ساختهاند که بیماران با آن به مراتب راحتتر میتوانند راه بروند. این شلوار که جنس آن از پلاستیک است، حرکت لگن و زانو را راحتتر میکند. در واقع این شلوار که سر آن به کمربند شلوار متصل است، با باتری که دارد زانوی بیماران را به حرکت وا میدارد. یکی از مهم ترین ویژگی های این شلوار روباتیکی، امکان حرکت مستقلانه فرد معلول آن هم بدون نیاز به حرکت بر روی تریدمیل است.
«زندگی به دنبال سکته مغزی، هیچگاه مثل قبل نمیشود.» این جمله گرچه مایوسکننده به نظر میرسد، اما مفهومش دست کشیدن از پیگیریهای درمانی برای بازتوانی پس از سکته مغزی نیست. گرچه اظهار نظری واقعبینانه در پاسخ به این که آیا سکتههای مغزی عوارض دائمی بر جای میگذارند یا خیر، مثبت است، اما منکر آن نمیشود که بیمار سکته مغزی به کمک بازتوانی میتواند عوارض ناشی از سکته مغزی را به حداقل ممکن برساند. به بیان دیگر نسج مغز که در جریان سکته از بین میرود، زنده نمیشود، ولی مغز انسان قابلیت ایجاد راهها و مسیرهای جدید در بین نورونهای (یاختههای عصبی مغز) باقیمانده را دارد؛ یعنی ارتباط بین نورونی جدید شکل میگیرد و توازن جدیدی برای تداوم فعالیتهای مغزی برقرار میشود.
اما با وجود این نوع اختراعات شاید روزی برسد که افراد دارای معلولیت بتوانند زندگی عادی خود را از سر بگیرند و دیگر مشکلی در حرکت خود نداشته باشند.