دانشگاه‌ها همگام با جام جهانی

این روزها در گرماگرم بازی‌های جام جهانی، تب فوتبال به دانشگاهها هم رسیده و برخی دانشگاهها طبق رسم قدیمی خود که بازی‌های جام جهانی را در محوطه دانشگاه یا خوابگاه به نمایش می‌گذارند، امسال هم این امکان را فراهم آورده‌اند تا دانشجویان بتوانند در کنار هم و در فضای سالنهای ورزشی یا محوطه‌های دیگر دانشگاه، به تماشای بازی‌های جام جهانی بنشینند. همین کار ساده، نوعی شور و شعف ناشی از دنبال کردن مسابقات ورزشی را به میان دانشجویان آورده که شاید در اغلب مواقع ترم، نشانی از آن در محیط دانشگاه و خوابگاهها دیده نمی‌شود. یکی از تفاوتهای بسیاری از دانشگاههای داخلی با برخی دانشگاههای موفق خارجی در همین مسأله و تمرکز کردن بر روی توسعه ورزش در میان دانشجویان است.

درست است که تیمهای ورزشی دانشگاهی برای خود دارای مسابقات مجزا بوده و دانشجویان فعال در این تیمها در رشته ورزشی خود خوش می‌درخشند، اما از دانشجویان ورزشکار و عضو تیمهای ورزش دانشگاه و... که بگذریم، ورزش در میان دانشجویان ما که یک رشته ورزشی را به صورت تخصصی دنبال نمی‌کنند، عمومیت ندارد و معمولا در طول یک سال، بسیاری از دانشجویان ما جز به ندرت به فعالیتهای ورزشی مبادرت نمی‌کنند.

این در حالی است که در بسیاری از دانشگاههای مطرح جهان، فعالیتهای ورزشی در تمام اوقات روز در دانشگاه به طور حرفه‌ای در جریان است و دانشجویان می‌توانند در نخستین ساعات شروع روز، در زمان مقرر، در سالنهای ورزشی دانشگاه حاضر شده و به طور جمعی به فعالیتهای ورزشی بپردازند که شادابی و چابکی لازم را در آنها برای ادامه فعالیتهای روزانه، تامین می‌کند. با وجودی که چنین فعالیتهای عمومی (و نه لزوما تخصصی) در دانشگاههای برتر جهان جدی گرفته می‌شود و حضور منظم و عدم تأخیر در این فعالیتها در میان اغلب دانشجویان امری مرسوم است، چه بسا پای دانشجویان ما در طول یک سال تحصیلی، برای یک بار هم به سالنهای ورزش دانشگاه باز نشود.

این مسأله، خلائی است که نیاز به رسیدگی دارد تا کم‌کم در میان دانشجویان ما نیز به نوعی سنت و راه و رسم زندگی تبدیل شود.