علیرضا بهرامی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا، به عدم باشگاه‌داری شهرداری اراک و تبعات آن در کاهش شادی و نشاط در جامعه اشاره کرد و گفت: به طور کلی استان ما یک استان صنعتی است ولی متاسفانه صنایع آنطور که باید و شاید فرایند حمایت از ورزش را انجام نمی‌دهند.
وی با بیان اینکه اداره کل ورزش و جوانان استان نتوانسته است اعتماد صنعت را نسبت به سرمایه‌گذاری و حمایت از ورزش جلب کند، افزود: شهرداری اراک قطعا باید به این مهم اعتقاد پیدا کند که چنانچه در ورزش سرمایه‌گذاری کند به شادابی و نشاط مردم جامعه کمک می‌کند؛ اما باید از طرفی هم توجه داشته باشیم که طبق قانون، شهرداری‌ها باید در ورزش همگانی مشارکت کنند و خیلی نمی‌توانند در ورزش قهرمانی سرمایه‌گذاری کنند.
وی در ادامه افزود: تجربه کشورهای موفق در حوزه ورزش اینگونه است که 80 درصد بودجه‌های دولتی صرف ورزش همگانی می‌شود و فقط 20 درصد به ورزش قهرمانی اختصاص می‌یابد. کشورهای موفق در بخش قهرمانی از بخش خصوصی استفاده می‌کنند ولی در کشور ما این موضوع برعکس است. 80 درصد بودجه‌ها صرف ورزش قهرمانی می‌شود و فقط 20 درصد به ورزش همگانی اختصاص می‌یابد.
بهرامی پیرامون چرایی این مسئله نیز گفت: چون ورزش ما با سیاست و سیاست‌زدگی توام شده است مدیران به خاطر حفظ جایگاه و منافع خودشان از ورزش به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده می‌کنند و به همین خاطر تغییر دادن این چرخه برای آنها کار دشواری است چراکه در این صورت ممکن است جایگاه خود را از دست بدهند.
وی با بیان اینکه کار وزارت ورزش در اختصاص میلیاردها تومان از بودجه ورزش و بیت‌المال برای استقلال و پرسپولیس اشتباه است، افزود: نباید به این دلیل که تیم‌های مطرح کشور مثل استقلال و پرسپولیس طرفداران بی‌شماری دارند، از بودجه دولتی برایشان هزینه کنیم. این همان مشکلی است که در حوزه خودرو با آن روبرو هستیم و با این استدلال که چون افراد زیادی در حوزه خودرو فعالیت می‌کنند، عدم حمایت دولت باعث بیکاری آنها می‌شود و برای جلوگیری از بیکاری آنها، خودروی بی‌کیفیت در اختیار مردم قرار دهیم که همین خودرو به دلیل کیفیت نامطلوب باعث سوانح بسیار می‌شود. دقیقا همین مشکل و همین شرایط در حوزه ورزش هم وجود دارد، این روند را باید آرام آرام تغییر بدهیم؛ یعنی بودجه‌های دولتی بیشتر به سمت ورزش همگانی برود.
بهرامی اظهار کرد: سرمایه گذاری در ورزش کار درستی است اما همانطور که گفتم باید 20 درصد آن توسط دولت انجام بگیرد و 80 درصد توسط بخش خصوصی تامین شود. امروز ما بخش خصوصی را در ورزش نداریم، ورزش یا دولتی است یا خصولتی که باز دستش در جیب دولت است. لذا مدیران ورزشی برای این که جایگاه خود را از دست ندهند همیشه از جیب دولت هزینه کرده‌اند در حالی که باید از جیب دولت در ورزش همگانی هزینه کرد؛ یعنی زیرساخت‌های لازم برای ورزش کردن مثل احداث سالن‌های مجهز را در دستور کار قرار داد و دسترسی مردم را در قسمت‌های مختلف جغرافیای شهری به سالن‌های ورزشی تسهیل کرد. وزارت ورزش باید به سمت تقویت زیرساخت‌ها برود و تلاش کند که در بخش قهرمانی بخش خصوصی را با تسهیلات بانکی که در اختیار او قرار می‌دهد به سمت حمایت از ورزش جذب کند و با بهبود شرایط نرم افزاری مناسب شرایط خوبی را برای ورزش کشور فراهم کند.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: هر کشوری که ورزش همگانی خوبی داشته باشد قطعا ورزش قهرمانی خوبی هم دارد. ورزش قهرمانی در کشور ما به صورت گلخانه‌ای است؛ یعنی ما در یک موقعیت و شرایط خاص از طریق دولت کمک می‌کنیم و این ورزش را رشد می‌دهیم و زمانی که از گلخانه بیرون می‌آید، دوباره به حالت اول بر می‌گردد. این چرخه معیوب حاصل برنامه‌ریزی غلطی است که در وزارت ورزش صورت می‌گیرد. وزارت ورزش باید به سمتی برود که هدف اولش ورزش همگانی باشد و بعد از آن ورزش قهرمانی. بنده به عنوان کارشناس و مروج ورزش دوست دارم که ورزش به شکل همگانی در کشور رواج و گسترش پیدا کند چراکه وقتی ورزش امری همگانی شد، قطعا از دل آن ورزش قهرمانی بوجود می‌آید.
بهرامی گفت: در حال حاضر بر اساس آمارهای رسمی حدود 70 درصد مردم ما ورزش نمی‌کنند. ارتباط این عدم ورزش و فعالیت بدنی را با انواع بیماری‌ها در نظر بگیرید، اگر مقدار پولی که وزارت بهداشت صرف درمان بیماری‌ها می‌کند در حوزه پیشگیری هزینه شود قطعا بهره‌وری ما بالا می‌رود، بودجه‌ها افزایش پیدا می‌کند و در نهایت سلامت جامعه در حوزه جسمانی و روانی افزایش پیدا می‌کند. لذا استفاده از بودجه‌های دولتی فقط در ورزش قهرمانی، کار اشتباهی است.
معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه اراک در پایان به بحث حضور بانوان در ورزشگاه‌ها پرداخت و اظهار کرد: به طور کلی حضور در فعالیت‌های ورزشی، حتی دیدن و تماشای آن، باعث ایجاد شادی و نشاط می‌شود. برای مثال جام جهانی را در نظر بگیرید، مگر چند نفر در این جام بازی می‌کنند. اگر می‌بینم تیم ملی ما مراکش را شکست می‌دهد و مردم به خیابان‌ها می‌ریزند و شادی و نشاط ایجاد می‌شود به دلیل پدیده فراگیر ورزش و بخصوص فوتبال است که ویژگی‌های خاصی در ایجاد شادی و نشاط در جامعه دارد. لذا از نظر من حضور بانوان در محیط‌های ورزشی و ورزشگاه‌ها نه تنها یک اشکال نیست بلکه یک فرصت است که با استفاده از آن می توان تمرین زندگی اجتماعی را در بین اقشار مختلف جامعه گسترش داد، البته باید فرهنگ‌سازی در این خصوص صورت بگیرد و زیرساخت‌های لازم در این خصوص ایجاد شود و شرایطی را ایجاد کنیم که بانوان در ورزشگاه‌ها احساس امنیت کنند. اگر این زیرساخت‌ها ایجاد شود و شرایط لازم برای حضور بانوان در ورزشگاه‌ها فراهم شود، یک فرصت است. مطالعات روانشناسی همیشه نشان داده‌اند که حضور زن و مرد در یک مجموعه باعث رعایت بیشتر اخلاق و بهبود رفتارهای اجتماعی می‌شود.