روز مبعث مبارک باد

  

روز مبعث پیامبر اسلام محمد مصطفی بر تمامی مسلمانان مبارک باد

پیشینه پیامبر اکرم در قبل از بعثت

پیش از بعثت پیامبر صلی‌ الله علیه‌ و آله، همه‌ مردم او را به عنوان فردی امین و راستگو می‌شناختند و هرگز انحراف یا گناهی از او مشاهده نکردند. در امانت و صداقت پیامبر صلی ‌الله علیه و آله دو فراز تاریخی وجود دارد:

* اعتراف ابوسفیان به راستگویی محمد صلی‌ الله علیه و آله

ابوسفیان که یکی از مخالفان سرسخت پیامبری محمد - صلی‌ الله علیه و آله بود- ، در یکی از سفرهای تجاری خود به شام، با هرقل، امپراطور روم ملاقات کرد. در جریان این ملاقات، امپراطور روم از ابوسفیان پرسید:

«آیا پیش از نبوت محمد - صلی ‌الله علیه و آله - ، هیچگاه دروغی از او شنیده بودید؟»

ابوسفیان پاسخ داد:

«خیر، او در میان ما از هر جهت راستگو بود.»(1)

* داوری پیامبر صلی‌ الله علیه و آله

پنج سال پیش از بعثت، هنگامی که پیامبر صلی ‌الله علیه و ‌آله سی و پنج سال داشت. قبایل مختلف مکه تصمیم به نوسازی کعبه گرفتند. هنگامی که بنای ساختمان کعبه به پایان رسید، در نصب «حجرالاسود»، اختلاف شدیدی میان آنان به وجود آمد، چرا که هر یک از آن قبایل افتخار نصب، حجر‌الاسود را شایسته‌ خود می‌دانست. اختلاف تا بدانجا بالا گرفت که خاندان «بنو عبدالدّار» ظرفی پر از خون آوردند و با خاندان «بنوعدی» هم‌پیمان شدند تا سرحدّ مرگ با یکدیگر بجنگند. در این بحبوحه، یکی از ریش سفیدان مکه پیشنهاد داد:

«نخستین فردی که از در مسجد وارد شود، او را داور قرار دهیم و به حکم او عمل کنیم.»

همه‌ قبایل این پیشنهاد را پذیرفتند و چشم به در مسجد دوختند. ناگاه محمد را دیدند که از در وارد شد. همین که او را دیدند فریاد زدند:

«او امین است، به داوری او راضی هستیم، او محمد است.»

پس از این‌ که پیامبر صلی ‌الله علیه و آله از ماجرا آگاه شد، فرمود تا پارچه‌ای بیاورند. پیامبر صلی ‌الله عیله‌ و آله، حجر‌الاسود را در میان پارچه‌ای نهاد و به هر یک از قبیله‌ها فرمود تا نماینده‌ای نزد او بفرستند. پیامبر صلی ‌الله علیه و آله به نمایندگان فرمود:

«هر کدام از شما، گوشه‌‌ای از این پارچه را بگیرید و حجر‌الاسود را بلند کنید و به نزدیکی جایگاهش بیاورید.»

آنگاه پیامبر صلی ‌الله علیه و آله حجرالاسود را برداشت و در جای خود نهاد.(2)

از این ماجرا می‌توان متوجه‌ سه نکته شد:

«1- مردم، پیش از بعثت پیامبر صلی ‌الله علیه و آله، او را فردی امین می‌‌دانستند.

2- مردم در عصر جاهلیت، به لحاظ تمدن و اخلاق دچار انحطاط بودند.

3- پیامبر صلی ‌الله علیه و آله، در تدبیر امور و حلّ و فصل مشکلات سیاسی و اجتماعی از جایگاه بسیار حائز اهمیتی برخوردار بود.»(3)

پی‌نوشت‌ها:

1- فضایل الخمسه فی صحاح السّته، ج1، ص152، به نقل از صحیح بخاری؛ مکاتیب الرّسـول، ج 1، ص 109.

2- سیره‌ ابن هشام، ج1، ص 204- 210.

3- نگاهی بر زندگی پیامبر، ص 33.

منبع: سیمای پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله

نغمه اللهُ اکبر از حرا تا شد بلند

از حرا آیات رحمان و رحیم آمد پدید                                                        یا نخستین حرف قرآن کریم آمد پدید

صوت اقرأ بسم ربک مى‌رسد بر گوش جان                                           یا که از کوه حرا خُلق عظیم آمد پدید

بانگ توحید است از هر جا طنین افکن به گوش                                     فانى اصحاب شیطان رجیم آمد پدید

سید امى لقب، بر دست قرآن مى‌رسد                                              یا به گمراهان صراط مستقیم آمد پدید

فاش گویم عقل کل فخر رسل مبعوث شد                                           آن که گردد ز اعجازش دو نیم، آمد پدید

قصه لولاک باشد شاهد گفتار من                                                        یعنى امشب عالم آرا از قدیم آمد پدید

در حرا بر مصطفى امشب شد از حق جلوه‌گر                                      آنچه اندر طور سینا بر کلیم آمد پدید

نغمه اللهُ اکبر از حرا تا شد بلند                                                           بت پرستان را به تن لرزش ز بیم آمد پدید

گر قریش او را یتیمش خواند اما در جهان                                              بس شگفتى‌ها ازین دُرّ یتیم آمد پدید

منجى نوع بشر داراى آیات مبین                                                         صاحب خُلق خوش و لطف عمیم آمد پدید

گفته «ما اوذى مثلى» به عالم روشن است                                       پیشواى خلق با قلب سلیم آمد پدید

بود اگر باغ جهان پژمرده از طوفان جهل                                                حال بر این بوستان خرّم نسیم آمد پدید

گشت مبعوث آن که عالم زنده شد از کیش او                                     فاش گویم محیى عظم رحیم آمد پدید

حب و بغض او نشانى از بهشت و دوزخ است                                     قصه کوته، صاحب نار و نعیم آمد پدید

زد تفأّل «ثابت» از قرآن به نام مصطفى                                               حرف بسم الله الرحمن الرحیم آمد پدید