در قسمت اول این مطلب درباره ی "مشکلات تغذیه ای در ارتفاعات" برای شما صحبت کردیم.
از آنجایی که مقدار انرژی مورد نیاز، کمی افزایش مییابد، پس به همان نسبت، ویتامین و مواد معدنی بیشتری برای متابولیسم مقدار انرژی مازاد لازم است. شواهدی نیز حاکی از آن است که در ارتفاعات نیاز بدن به ویتامینهای A، E و C افزایش مییابد.
در ارتفاعات، تعداد گلبولهای قرمز خون افزایش مییابد تا اکسیژن بیشتری به بدن برسد، بنابراین احتمالا دریافت مقداری آهن اضافی ، مفید است. البته اگر از قبل کمبود آهن در بدن وجود نداشته باشد، ذخایر آهن برای تامین این نیاز موقتی، کافی است. بنابراین قبل از عزیمت به ارتفاعات، باید از عدم ابتلا به کمخونی، به خصوص در خانمها، مطمئن شد.
اغلب این کاهش وزن اجتناب ناپذیر نبوده و ناشی از کاهش کالری دریافتی میباشد که با دریافت انرژی کافی میتوان از آن جلوگیری کرد و سرعت آن را کاهش داد. تنها در ارتفاعات خیلی بالا(بیشتر از 5400 متری) کاهش وزن ربطی به رژیم غذایی ندارد.
هم بله و هم خیر. در رژیمهای رایج برای بارگیری کربوهیدرات، ذخایر گلیکوژن کبد تخلیه میشوند تا در سطوح بالاتری دوباره ذخیره شوند. بارگیری کربوهیدرات در ورزش های استقامتی مداوم که بیش از 120- 90 دقیقه طول میکشد، میتواند مفید باشد. البته چند روز قبل از بارگیری کربوهیدرات، باید کمی به عضلات استراحت داد تا برای تغییر شدید آماده شوند. به همین دلایل بارگیری کربوهیدرات نیز میتواند مفید واقع شود، ولی ضرورتی هم ندارد، چرا که آن چه در ارتفاعات حائز اهمیت است بازسازی روزانه ذخایر کربوهیدرات میباشد که با یک رژیم پرکربوهیدرات قابل حل است.
نخیر. ادمی که در ارتفاعات دیده میشود با مصرف سدیم ارتباط ندارد و محدودیت آن نیز لزومی ندارد. در واقع در ارتفاعات دفع سدیم از طریق ادرار کمی افزایش مییابد.